TEATR W ŚREDNIOWIECZNEJ I RENESANSOWEJ POLSCE, Łukasz Fijał

Teatr w średniowiecznej i renesansowej Polsce 

Autor rozpoczyna swoje rozważania od przytoczenia kilku ciekawostek historycznych dotyczących życia aktorów i błaznów średniowiecznych, następnie przechodzi do opisu dramatyzacji liturgicznych, które organizowane były podczas obchodów Wielkiego Tygodnia i Wielkanocy. Były to: procesja na Niedzielę Palmową, Ostatnia Wieczerza, Złożenie Krzyża, Podniesienie Krzyża. Opisowi tych obrzędów towarzyszy prezentowany materiał ikonograficzny: miniatury średniowieczne oraz zachowane figury Chrystusa wykorzystywane podczas dramatyzacji. Następnie następuje szerszy opis dramatu liturgicznego Nawiedzenia Grobu. Prezentowany jest przebieg obrzędu oraz opisywane są zastosowane środki ekspresji teatralnej.

W kolejnym punkcie opisywany jest motyw literacki i ikonograficzny ars bene moriendi. Stanowi to wstęp do opisu dramatu obrzędowego Skarga umierającego, jak również spektaklu opartego na tym tekście. Ta część wykładu kończy się wspomnieniem tekstów komediowych stanowiących lekturę podczas zajęć na Akademii Krakowskiej.

Rozbudowanym punktem wykładu jest prezentacja misteriów wielkanocnych. Opisowi całego obrzędu towarzyszy materiał ikonograficzny, prezentowany jest obraz Memlinga, grafika Durera. Szkice mansjonów oraz wspomniane obrazy są użyte do opisu scenografii oraz przebiegu całego misterium. Odczytany jest też fragment Historii o chwalebnym zmartwychwstaniu Pańskim jako przykład najdoskonalszego polskiego misterium.

Wspomniane są komedie rzymskie czytywane na Akademii Krakowskiej. Opisany jest spektakl Iudicium Paridis, który był wystawiony przed królową Boną na Wawelu. Przy tej okazji wspomniane są nazwiska pierwszego polskiego reżysera. Następnie omówiona jest Komedyja Justyna i Konstancyjej, jako przykład polskiego moralitetu.

Autor sporo uwagi poświęca Janowi Kochanowskiemu i Janowi Zamoyskiemu. Kochanowski był autorem Odprawy posłów greckich, pierwszej polskiej tragedii napisanej na wzór antyczny. Spektakl został wystawiony podczas ślubu Zamoyskiego, który był mecenasem artysty. Opisany jest przebieg spektaklu i grono zgromadzonych widzów. Następnie opisane są inscenizacje, jakie towarzyszyły kolejnemu ślubowi Zamoyskiego.

mgr Łukasz Fijał - absolwent historii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz reżyserii dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Współzałożyciel i główny reżyser Klubu Komediowego Charlie w Krakowie. Reżyserował m. in. w Krakowie (Teatr STU – Przybory Wasowskiego Dom Wyobraźni, Teatr Szczęście - #Osiecka, Radio Kraków - Niespodzianka), Edynburgu (Trzy siostry), w Tarnowie, Łodzi, Jeleniej Górze. Reżyserował mini spektakle telewizyjne zamieszczone na serwisie Youtube (Szwaczka, Pod wspólnym niebem). Pracował jako kierownik produkcji oraz asystent reżyserów – Krzysztofa Jasińskiego i Krzysztofa Pluskoty (Teatr STU), Jarosława Kiliana (Opera Narodowa w Warszawie), Józefa Opalskiego (Teatr im. J. Słowackiego w Krakowie). Interesuje się muzyką tradycyjną, wojskową, ludową, obrzędową, historyczną, a także folklorem polskich przedwojennych miast - Warszawy, Lwowa, Wilna, Górnego Śląska. Obecnie w ramach stypendium Ministra Kultury realizuje serię recitali zamieszczanych na Youtube: Polskie Piosenki Mniej Znane.